Na czym polega zabieg leczenia nadpotliwości toksyną botulinową typu A?
Zabieg z użyciem Botoksu czyli oczyszczonej toksyny botulinowej A, to ostrzykiwanie gruczołów potowych. Lekarz podczas zabiegu wprowadza śródskórnie botoks w okolice pach. Powoduje to zahamowanie przekaźnictwa nerwowego, które wpływa na gruczoły potowe, czego efektem jest zahamowanie wydzielania potu. W czasie działania preparatu gruczoły potowe są zablokowane, przez co nie pocimy się.
Jakie obszary leczymy z nadmiernego pocenia się?
Najpopularniejsze zastosowanie to okolica pach. Z powodzeniem stosuje się go w leczeniu nadpotliwości stóp i dłoni. Stosowany jest również w menopauzie do ostrzykiwania skóry głowy aby zniwelować nadmierne pocenie się w tym okresie. Jak również w każdym innym miejscu gdzie występuje problem nadpotliwości.
Jak wygląda zabieg?
Lekarz przeprowadza kolnsultację i wywiad medyczny. Następnie wykonuje test Minora (jodowo-skrobiowy), aby dokładnie określić obszar nadmiernej potliwości. Test polega na posmarowaniu miejsca narażonego na nadpotliwość jodyną, a następnie posypaniu skrobią ziemniaczaną. Po kilkunastu minutach obszar ulega zaczernieniu. Znalezione miejsca nadpotliwości ostrzykuje się punktowo w niewielkich odstępach toksyną botulinową.
Jakie są efekty zabiegu i ile się utrzymują?
Efekt pojawia się po 3-10 dniach od zabiegu i utrzymuje się od 6 do 8 miesięcy. Zabieg dobrze jest powtarzać gdyż czas działania jak również odstępy między kolejnymi zabiegami wydłużają się. Po upływie czasu działania preparatu gruczoły potowe znów zaczną „działać” i wydzielać pot.
Jak wygląda skóra po zabiegu?
Leczenie nadpotliwości jest bezpieczne i nie pozostawia śladów. Zdarza się zaczerwienie, które ustępuje po około godzinie.
Jak postępować po zabiegu?
Należy pamiętać, że przez kolejne kilka tygodni nie rekomenduje się zabiegów wykorzystujących fale radiowe, głęboką podczerwień czy zabiegów laserowych, korzystania z solarium oraz sauny. Osłabią one oraz skrócą czas działania preparatu.
Jakie są przeciwskazania do zabiegu?
- ciąża,
- stosowanie antybiotyków,
- stany grypowe,
- zaburzenia przewodnictwa nerwowo – mięśniowego (miastenia gravis, zespół Lamberta Eatona),
- zaburzenia krzepnięcia krwi
- stosowanie leków antykoagulacyjnych (m.in.: aspiryna).
